μυστάδης

μυστάδης (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «εἶδός τι, καὶ φατρία μάντεων».

[ΕΤΥΜΟΛ. < μύστης + κατάλ. -άδης (πρβλ. αλι-άδης, ρηχ-άδης)].